Het voetbal heeft altijd een bijzondere plaats ingenomen in het verenigingsleven van onze gemeente.
Vandaar dat het toch wel even de moeite is om de chronologie van deze populaire sport uit te spitten.
Aan de vooravond van het 100-jarig bestaan van KSCOR, wordt het een interessante rit tussen alle verhalen en anekdotes, gekruid met het nodige “vallen en opstaan”.
In België ontstonden de meeste voetbalclubs pas na 1880. RAC Antwerp was de eerste officiële voetbalclub in België, en draagt daardoor terecht het n° 1.
In Oostrozebeke was het wachten tot 1910, toen enkele mannen samen kwamen om de voetbalschoenen aan te trekken. Weliswaar nog niet onder een officiële instantie, maar eerder vriendschappelijk met streekgebonden wedstrijden (Meulebeke, Wakken en Tielt).
De Eerste Wereldoorlog zette echter een stop op het voetbal, en na de oorlog was er geen georganiseerd voetbal meer in onze gemeente.
Sporting-Club Oost-Roosbeke werd in het voorjaar van 1925 gesticht door drie fervente voetballiefhebbers : Gerard Verbeke, Jozef Vaernewijck en Leon Seynaeve. De nieuwe ploeg sloot zich aan bij de Belgische Voetbalbond, en kreeg het stamnummer 784 toegewezen.
Het eerste terrein was gelegen langs de Ingelmunstersteenweg op de roterijweide van Leon Seynaeve (gekend als “de Molendam). Omkleden moesten spelers en scheidsrechter doen in café “De Molendam” (waar tot enkele jaren geleden de Weegbrug was). Toen reeds traden de SCOR-spelers aan in zwart-wit gestreepte truitjes, vandaar de bijnaam voor KSCOR: de “zebra’s”.
Het clublokaal van de nieuwe club bevond zich in café “den Hert” op de hoek Markt-Wielsbekestraat.
Na enkele vriendschappelijke wedstrijden, begon SCOR met goeie moed aan het seizoen 1925-1926. De eerste match was tegen de buren van Wakken. Die werd verloren met 5-0, maar de latere thuismatch werd dan wel gewonnen met 1-0. Toen al was de rivaliteit tussen beide ploegen “bijzonder”, zowel op als naast het veld !
Vrij vlug klom SCOR op naar een hogere reeks. In 1927 werd SCOR kampioen in vierde afdeling, en bleef daar tot het seizoen 1930-1931.
Vanaf dat seizoen had de Belgische Voetbalbond echter een nieuwe reeksindeling uitgewerkt. Voortaan kwam SCOR uit in Tweede Gewestelijke reeks B. Deze reeks was merkelijk zwaarder, en na seizoen 1931-1932 zakte de ploeg naar derde gewestelijke.
Eind 1936 sloot SCOR zich aan bij de Vlaamse Voetbalbond. De eerste seizoenen (1936-1937 en 1937-1938) waren topjaren, met telkens een tweede plaats in Bevordering.
In het seizoen 1938-1939 werd SCOR zelfs kampioen in Derde Klasse A.
In het seizoen 1939-1940 volgde een nieuwe reeksindeling, en trad SCOR aan in Eerste Klasse van de V.V.B. Maar de tweede Wereldoorlog was een nieuwe domper op de ambities van SCOR. Voetballen was uiteraard uit den boze...of toch in beperkte mate.
Tot 1943 bleef SCOR meedraaien in de gewestelijke reeksen van de V.V.B. In dat jaar werd SCOR zelfs Kampioen van West-Vlaanderen. SCOR won van (het onklopbaar gewaande) Dosko St.-Kruis.
Ondertussen had men het “Plein aan de Molendam” verlaten en was SCOR verhuist naar de Stationsstraat (waar nu de woonwijk “Krinkelstraat” is gelegen). Meteen werd ook voor de eerste keer gewerkt met een volledig bestuur. Vooral Gerard Verbeke (ook al genoemd als stichter) bleef veel werk verzetten om het voetbal in onze gemeente het nodige elan te geven.
Eind 1943 besloot het bestuur om opnieuw aan te sluiten bij de Belgische Voetbalbond, en werd het stamnummer 3952 toegewezen.
In het seizoen 1944-1945 kwam SCOR uit in Tweede Gewestelijke reeks C. Eind van de veertiger jaren werd er stilaan gesproken van provinciale afdelingen. SCOR begon in tweede provinciale en werd in het seizoen 1951-1952 zelfs kampioen.
In 1954 degradeerde SCOR terug naar Tweede provinciale, maar in het seizoen 1955-1956 werd SCOR opnieuw kampioen. Terug naar Eerste Provinciale !
Op 11 november 1955 werd trouwens een memorabele Bekermatch gespeeld tegen FC Luik (1° Nationale KBVB). De einduitslag was 1-1. Hoekschoppen waren echter nefast voor SCOR, dat daardoor niet verder kon bekeren.
Gabriël BONTE, die toen echt op het toppunt was van zijn klasse, werd echter onthouden van een penaltyfout. Een felbetwist resultaat dus, maar een top hoogdag voor het plaatselijk voetbal met ongelooflijk veel supporters op post. Vlaskarren moesten trouwens zorgen voor extra tribune...
De ploegfoto hangt trouwens boven de deur van de berging aan de rode toog.
SCOR bleef nog tot en met seizoen 1959-1960 in eerste provinciale, maar kon op het eind van dat seizoen de degradatie niet meer ontlopen.
Vanaf het seizoen 1960-1961 tot en met het seizoen 1968-1969 kon SCOR zich handhaven in tweede provinciale. Einde seizoen 1968-1969 degradeerde SCOR opnieuw naar derde provinciale.
Eén seizoen – 1971-1972 – kwam SCOR opnieuw uit in Tweede Provinciale, maar in het seizoen 1973-1974 werd het zelfs degradatie naar vierde provinciale. In dat seizoen werd ondertussen gevoetbald op het terrein in de Leegstraat.
Het was wachten tot het seizoen 1978-1979 tot SCOR opnieuw kampioen werd.
Maar ook dat werd weer iets van korte duur. Het seizoen 1980-1981 was voor KSCOR weer een avontuur in vierde provinciale.
Ondertussen verkreeg SCOR in het jubileumjaar 1976 de titel “Koninklijk”.
Op kermiszondag in 1980 mocht KSCOR zijn intrek nemen op de nieuwe sportsite van Ettingen. Aldus beschikte KSCOR over twee speelvelden, 4 kleedkamers, 1 scheidsrechterslokaal en een berging. Een luxe dus voor een ploeg in 4° provinciale.
Sportief bleef het echter sputteren, en het duurde tot het seizoen 1984-1985 tot KSCOR opnieuw kampioen werd en terug aantrad in derde provinciale.
Maar tijdens het seizoen 1985-1986 brak er een ware “paleisrevolutie” uit. Heel wat bestuursleden en jonge talenten uit eigen jeugd verlieten KSCOR, vooral door het gevoerde beleid door de toenmalige voorzitter.
Hans Verbrugghe werd aangezocht om de troepen sportief te leiden, en hij kon nipt het behoud in derde verzekeren.
In het seizoen 1986-1987 slaagde hij er zelfs in om KSCOR opnieuw kampioen te maken, en te laten starten in tweede provinciale.
Het bleef bij KSCOR rustig, tot in de zomer van 1995 plots het fameuze “spook van schrapping uit de competitie” opdook. Enkele goedmenende bestuursleden drongen dan ook aan op het ontslag van de toenmalige voorzitter. En na tussenkomst van de toenmalige burgemeester, was die inderdaad bereid om de nieuwe bestuursploeg de kans te geven. Maar tezelfdertijd liet hij alle spelers vertrekken (het arrest “Bosmans” bestond toen nog niet), en moest de nieuwe ploeg dus starten met jonge spelers uit eigen rangen.
De daaropvolgende jaren brachten dan ook geen sportief soelaas, met als gevolg dat KSCOR terug naar vierde provinciale degradeerde. Maar het geloof en de inzet van het nieuwe bestuur en de diverse trainers, zorgden ervoor dat KSCOR even vlug de plaats kon terugnemen in tweede provinciale.
Hoogtepunt van die turbulente jaren was het seizoen 2001-2002, waarin KSCOR erin slaagde om de beker van West-Vlaanderen te winnen. Als Derde Provincialer ging KSCOR KWS Lauwe (1° provinciale) verslaan op hun eigen veld. Recent werd dit memorabel feit nog eens goed gevierd door de toenmalige spelers en enkele vroegere bestuursleden.
KSCOR werd een stabiele factor in tweede provinciale, vooral onder impuls van voorzitter Luc VERSTRAETE. Onder zijn voorzitterschap werd meestal meegestreden voor een eindrondeticket in tweede provinciale.
In 2006 werd onder zijn beleid zelfs de nieuwe kantine SCORKAFFEE gebouwd (zie onder het item SCORKAFFEE op deze website). Spijtig genoeg kon Luc niet lang genieten van zijn investering. Eén jaar na de opening van SCORKAFFEE, overleed Luc aan een agressieve ziekte, en bleef KSCOR meer dan verweesd achter. Noël BEEL kreeg dan, op vraag van Luc, de opdracht om ad interim KSCOR te leiden.
Begin 2009 liet Noël BEEL echter aan de club weten dat hij de club niet verder wenste te leiden, en dat hij zelfs van plan was om “de boeken neer te leggen”. De toenmalige burgemeester en huidig voorzitter van KSCOR werd door enkele mensen van het bestuur opgezocht om mee te werken aan de “redding KSCOR”. Samen met enkele zelfstandigen uit de gemeente, werd een nieuw bestuur gevormd.
Op het eind van het eerste seizoen onder het nieuwe bestuur, slaagde het eerste elftal erin om de eindronde en de finale in tweede provinciale te halen. De finalematch werd gespeeld tegen Damme, maar werd finaal verloren. KSCOR bleef dus in tweede.
Toen duidelijk werd dat het financieel moeilijk werd om KSCOR in tweede te houden, werd intern beslist om de kaart van eigen talentvolle jeugd te trekken, en de meer getalenteerde spelers van andere gemeenten te laten vertrekken. Sportief had dit uiteraard zijn gevolgen, en moest KSCOR opnieuw degraderen naar vierde provinciale.
In het Coronajaar 2020 stond KSCOR tweede gerangschikt na Ingelmunster. VFV besliste toen om de competitie definitief te stoppen, en de rangschikking te behouden. Met het gevolg dat de eerste en tweede uit de rangschikking konden stijgen. En zo kon KSCOR in het seizoen 2020-2021 zijn plaats terug opnemen in derde provinciale.
Het huidige bestuur blijft echter de ingeslagen weg verder aanhouden. De laatste seizoenen was het meestal opboksen tegen een nieuwe degradatie. Iets wat tot op heden geslaagd is, en waarin het seizoen 2024-2025 ogenschijnlijk een rustiger seizoen lijkt te worden. Ondertussen is KSCOR een stabiele club geworden, met een bijzonder sterke jeugdwerking. Een jeugdwerking die trouwens heel recent door het VFV werd beloond met een bronzen ster.
Proficiat aan allen die op één of andere manier hieraan hebben meegewerkt.
Daarenboven werd sinds 10 jaar ook geïnvesteerd in het damesvoetbal. Onze damesploeg DVC Oostrozebeke werd trouwens tijdens het seizoen 2023-2024 kampioen in 2° provinciale, en speelt dus nu in eerste provinciale.
Kortom, 100 jaar KSCOR komt zo (met vallen en opstaan, en toch heel wat memorabele momenten) stilaan in zicht. Hoe wij de viering van 100 jaar zullen aanpakken, moet nog verder uitgewerkt en uitgepraat worden. Maar één ding is zeker : dit momentum zullen wij niet ongemerkt laten passeren.
